Ciekawostka dendrologiczna...

Nieszpułkowiec Dardara JULES d'ASNIERES

 Crataegomespilus (+) dardarii

Odmiana rośliny, która powstała jako chimera peryklinalna (Crataegus monogyna + Maspilus germanica) na okazie nieszpułki szczepionej na głogu jednoszyjkowym około 1895 roku w ogrodzie Dardara w Bronvaux we Francji.

Roślina ciekawa pod względem dendrologicznym i użytkowym.

Spotykana prawie wyłącznie w kolekcjach ogrodów botanicznych.

 Rośnie drzewkowato i szeroko się rozgałęzia; dorasta do  2-3 m wysokości. Wyglądem zbliżony jest bardziej do nieszpułki niż głogu.

Liście mają kształt szerokojajowaty, na brzegu piłkowane, posiadają od 1-3 klap i są kutnerowato owłosione, jesienią wybarwiają się na żółto. Również młode pędy są pokryte kutnerem. Kwiaty w liczbie do 12 sztuk, białe, pod koniec kwitnienia różowawe, zebrane są w baldachogrona, zakwitają w maju i czerwcu bardzo obficie. 

Owoce jak u nieszpułki, drobne, około 1-2 cm średnicy, brązowe, są kulistego kształtu lub nieco wydłużone, barwy brązoworóżowej. Nadają się na domowe przetwory i nalewki.

Kwiaty i owoce stanowią niezwykły walor ozdobny.

Ogólnie ta forma jest bardziej dekoracyjna.

Rady ogrodnika:

- głogonieszpułka jest łatwa w uprawie,

- całkowicie mrozoodporna,

- ma małe wymagania glebowe, preferuje miejsca raczej suche, przepuszczalne, gdyż źle znosi podmakanie podłoża,

- na stanowiskach słonecznych wykształca większe owoce, ale udaje się również w półcieniu,

- podłoże w zasięgu korzeni ściółkować kompostem,

- dla zachowania pokroju, możliwe jest lekkie cięcie na początku zimy.

W naszej ofercie rośliny o wysokości około 1,6-1,8 m ukorzenione w pojemnikach  5-litrowych.