Unikatowa...
Staphylea emodi
Pochodzenie: Himalaje Zachodnie, w tym Afganistan, Pakistan, i Nepal, gdzie porasta leśne zarośla i wilgotne wąwozy.
Ta kłokoczka występuje w uprawie niezwykle rzadko. Pięć okazów z danymi wysokościowymi zawartymi w zielniku w Królewskim Ogrodzie Botanicznym w Edynburgu zebrano z wysokości 2100–2700 m n.p.m. w Nepalu.
Wyróżnia się tym, że ma większe liście, dłuższe ogonki i końcówkę zamiast pachowej, większy kwiatostan oraz większe żółto-brązowe nasiona.
Rośnie szybko osiągając około 4-5 metrów wysokości. To największa z kłokoczek. Polecam do prowadzenia jej w formie bardziej drzewka niż krzewu z uwagi na piękną korę, która zimą zwraca uwagę.
Młode liście miedziane, starsze - zielone, jesienią przebarwiają się na żółto.
Latem, po przekwitnieniu, wytwarza duże torebki nasienne, które pokrywają licznie pędy – obok wonnych kwiatów jest to drugi, najważniejszy element ozdobny tego krzewu.
Ozdobna jest również kora - błyszcząca z białymi, pionowymi prążkami.
Dobrze prezentuje się na obrzeżach większych klombów lub zadrzewień, choć można sadzić także pojedynczo jako soliter w małych ogrodach.
Miododajna.
Rady ogrodnika:
Sadzić w miejscach półcienistych lub słonecznych.
Nie ma szczególnych wymagań co do gleby, ale na lekko wilgotnych i żyźniejszych będzie rosła jednak najlepiej.
Nie wymaga regularnego cięcia, oprócz wycinania wiosną martwych pędów i sporadycznego wycinania po przekwitnięciu zbyt długich pędów.
Wytrzymała na susze i dość wytrzymała na mróz - dla pewności zalecam okrywać młode sadzonki.
W naszej ofercie rośliny o wysokości 30-40 cm ukorzenione w 2-litrowych pojemnikach.